Rijn IJssel is samen met Ruimtekoers, bureau voor sociaal design & participatie, een gloednieuw project gestart: route Arnhem-Oost. Daarin leren studenten van de opleiding Sociaal werker met behulp van vijf makers uit verschillende disciplines alles over sociaal-artistiek werken.
Op een vrije manier ontdekken
Studenten leren door middel van sociaal-artistieke kunstvormen hoe zij door de blik van de kunstenaar naar de wijk kunnen kijken, en maken van hieruit op een alternatieve manier contact met inwoners. Ze kunnen hierdoor op een vrije manier ontdekken wat er leeft, nog voordat een specifieke doelgroep of vraagstuk is bepaald.
De studenten werken achtereenvolgens in LABS van vijf weken. Zij worden bovendien begeleid door uiteenlopende professionele kunstenaars die de studenten de sociaal-artistieke tools bieden en helpen ontwikkelen. Na ieder LAB evalueren docenten, studenten en kunstenaars en maken zij het plan voor het volgende LAB. Maar voordat ze aan het evalueren slaan, is het tijd om de wijk in te gaan. In de eerste week van het eerste LAB trekken de studenten er meteen al op uit, naar buiten, onder begeleiding van dichter Jesse Laport!
Wie we zijn verandert steeds
Jesse Laport is geen onbekende in Arnhem. Als er in de stad wat te vieren, roemen, openen of troosten valt, wordt hij als stadsdichter veelvuldig gevraagd een gedicht te schrijven en/of voor te dragen. Toch is het volgens Jesse een uitstekend idee om te beginnen met de vraag wie hij is, want wie we zijn verandert mettertijd natuurlijk steeds, vindt hij.
Podiumpoëet, workshopdocent en dichter
Jesse is geboren en getogen Arnhemmer, houdt van spruitjes en brak onlangs vier ribben met jiujitsu wat hem er absoluut niet van weerhoudt ermee door te gaan. Elf jaar geleden richtte hij Tapschrift op, een laagdrempelig open podium voor het gesproken woord. Daarnaast is hij podiumpoëet, workshopdocent en dichter.
Kronenburg in kaart
Samen met de studenten, projectleider Fleur en docent Davide onderzoekt Jesse de wijk Kronenburg. Heel tof, want die was een wezenlijk onderdeel van mijn jeugd. Ik zat er op school en bracht er elke pauze door. In dit project brengen we samen de wijk in kaart, niet geografisch, maar sociaal-artistiek. In plaats van mijn eigen ideeën erop te plakken, gaan de studenten zelf op ontdekking.
Er ontstaan erg interessante dingen!
Zo is er iemand die een chaotisch vriendenboek van mensen in de wijk maakt, omdat al de gedachten en verhalen van al die personen door elkaar een mooie vorm zijn om op die manier te verbeelden. Iemand schrijft een script met als inspiratie koppels die door het winkelcentrum struinen, van een moeder met dochtertje tot een schoonvader en schoondochter. Er is ook een student die in het hoofd kruipt van een oudere vrouw die voor het eerst naar The Point gaat. Wat gaat er allemaal door haar heen? Hij vervolgt: Mijn eigen functie in het project is die van een grabbelton vol met gereedschappen: hoe vertel je een verhaal in dichtvorm, spoken word of rap? Hoe zet je in een gesprek je zintuigen in en op welke details moet je letten? Hoe zet je een interview om in een gesprek en hoe maak je van een opsomming een verhaal? Die skills leer ik ze.
Ga je mee op speurtocht?
Aan het einde van het jaar is een grote lancering van Route Arnhem-Oost, waarin alle werken van alle LABS zullen worden gepresenteerd. Maar LAB 1 heeft ook een eigen eindpresentatie, een maakpresentatie waar de docenten van Sociaal werker langskomen om sfeer te proeven en de studenten in actie te zien. Tijdens deze maakpresentatie ronden de studenten hun werk af. In deze laatste week gaat het om de uiteindelijke vorm van het verhaal: hoe ziet een chaotisch vriendenboek er dan eigenlijk uit? Wat er precies voorbij zal komen bij deze presentatie kan dus nog alle kanten op.
Het komt altijd goed
Een van de moeilijke dingen is het proces te vertrouwen en los te laten en zonder vorm aan de slag te gaan, aldus Jesse. Het komt altijd goed en toch is het iedere keer spannend. Ook voor mij. De studenten zijn op onderzoek, maar ik ook! Toen mij werd gevraagd: ga je mee op speurtocht? heb ik mijzelf gedwongen erin te stappen. Ik wil me als maker ontwikkelen en in dit project lag iets wat ik niet begreep en wilde begrijpen. Er lag een veld voor mij om te ontdekken.
Fotografie: Fleur Mulder
Tekst: Hilde Wijnen